На високиот министерски состанок, во меѓународниот конгресен центар во Катовице, а во рамки на Глобалниот самит за климатски промени, на ресорните министри од земјите присутни, им се понуди да го проценат спектарот на климатските активности низ целиот свет во периодот пред 2020 година.
Министрите ги истакнаа успесите и преостанатите празнини во климатските активности.
Во рамките на вториот период на ангажманот на Протоколот од Кјото, развиените земји усвоија цели за намалување на емисиите на стакленички гасови до 2020 година. Овие цели треба да се постигнат, иако не доволно држави го ратификуваа амандманот од Доха, со кој ќе се примени вториот период на обврски.
Специјалниот извештај за 1,5 ° С од страна на Меѓувладиниот панел за климатски промени и неодамнешните извештаи на WMO и UNEP потврдија дека значителни празнини остануваат во периодот пред-2020 година.
Неколкумина говорници ја нагласија потребата да го задржат притисокот и да ги спречат напорите за намалување на емисиите од едноставно „лизгање“ по 2020 година.
Сепак, говорниците, исто така, истакнаа различни корисни приоди. Вообичаена тема беше ангажирањето на странски засегнати страни за постигнување на целите на Парискиот договор преку партнерства.
Некои земји се обидуваат да изградат циркуларна економија која ги затвора материјалите и енергетските јамки. Други сестремат за реструктуирање на индустријата, инвестирање во нискојаглеродна технологија, промовирање енергетска ефикасност и зголемување на садење и пошумување на дрвјата.
Реформата на електроенергетскиот сектор може да ја елиминира моќта на давателите на монополи и да промовира обновливи извори и иновации.
Додека голем број активности и проекти функционираат добро, панелистите заклучија дека ублажувањето и адаптацијата не се случуваат со неопходната скала и брзина. Долгорочната стратешка визија која ги опфаќа сите економски сектори може да биде многу корисна во овој поглед.
Општ заклучок беше дека, иако многу се прави за да се одговори на климатските промени, потребна е многу повеќе пред-2020 акција. Јазот во амбициите за периодот познат како „пред 2020“ година треба да се затвори.
Финансирање на климата
Заложбата да се мобилизираат 100 милијарди долари годишно во финансирањето на акции за адаптација на климата во земјите во развој до 2020 година е критична. Ова е од витално значење за градење доверба и овозможување земјите во развој целосно да учествуваат во глобалните напори за справување со климатските промени.
Развиените земји го опишуваат напредокот што го прават за постигнување на целта од 100 милијарди долари. Тие, исто така, зборуваа за нивната работа за подобрување на разбирањето за тоа кои извори и инструменти треба да бидат вклучени во целта.
Говорниците од земјите во развој нагласија дека треба да се забрза протокот на финансии и дека надополнувањето на Зелениот климатски фонд (ГЦФ) е на критично ниво. Тие, исто така, истакнаа дека пристапот до финансирање може да биде комплициран и одзема време, особено од мултилатералните фондови.
За да се добие финансирање, треба да се зајакне капацитетот на многу земји за пристап до финансии. Овозможувачките средини се исто така важни за целосно искористување од финансирањето на климата,беше заклучено на министерскиот состанок.
Исто така, беше забележано дека, иако има напредок во финансирањето, финансирањето за прилагодувањето заостанува далеку зад финансирање во ублажување на последиците. Ова е од клучно значење за најранливите земји кои итно треба да ги применат мерките за прилагодување.
Следниот состанок на високо ниво за напредокот на активностите на т.н. „пред2020 агенда“ ќе се одржи кон крајот на 2019 година на COP25, но сеуште не е одлучено која земја ќе го певземе претседавањеро со следниот COP, откако пред неколку недели новата бразилска Влада најави дека нема да биде домаќин на самитот за климатски промени во 2019 г. Сега за сега неофицијално се споменува Костарика, но се уште не е потврдено.
