Пишува:Наташа Доковска
Се наоѓаме во период кога еден од клучните политички актери во нашата земја, СДСМ, организира избори за претседател со учество на само 23.000 членови. Овој факт поставува многу прашања за легитимитетот на оваа постапка, особено во контекст на претходните парламентарни и претседателски избори, на кои СДСМ освои повеќе од 150.000 и 250.000 гласови, соодветно.
Како долгогодишен набљудувач на политичките случувања, не можам да останам рамнодушна на ваквата ситуација. Првата мисла што ми доаѓа е: како може една партија која некогаш имала поддршка од стотици илјади граѓани, сега да организира внатрешни избори со толку мал број на членови? Дали ова значи дека партијата доживеала драстично намалување на членството, или можеби станува збор за недоволна мотивација и ангажираност на членството?
Во било кој случај, бројката од 23.000 членови е алармантно мала и предизвикува сериозни сомнежи за легитимитетот на избраниот претседател. Во демократски систем, легитимитетот на било кој избран претставник доаѓа од широката поддршка на граѓаните. Кога таа поддршка е ограничена на малкумина, тогаш се поставува прашањето колку тој претставник навистина ги претставува интересите на партијата и поширокото членство.
Не можам а да не се запрашам, дали СДСМ не успеа да ги мобилизира своите членови, или пак, можеби членството е доведено до степен на апатија и недоверба кон партиското раководство? Ако е така, тогаш изборите со ваков мал број на членови само ќе ја продлабочат кризата и ќе ја намалат кредибилноста на новиот лидер.
Одговорноста на политичките партии е да ги ангажираат и да ги мотивираат своите членови, а не да се задоволуваат со минимално учество. Ако СДСМ сака да биде релевантен политички фактор, треба сериозно да се запраша за причините за овој пад на интересот на членството и да преземе мерки за да ја врати довербата на своите членови.
На крајот, легитимитетот на еден политички избор не се мери само со бројот на гласови, туку и со широката поддршка и довербата на членството и јавноста. Дали СДСМ ќе успее да ги надмине овие предизвици, останува да видиме, но еден факт е сигурен: политичката партија мора да го има својот пулс на своето членство, ако сака да биде успешна и релевантна.