Пишува: Наташа Доковска
Скопје, градот што некогаш беше симбол на мултикултурализам и европски аспирации, вчера доживеа уште еден пораз на својот политички интегритет. Среде центарот на главниот град, човек на американската црна листа, Милорад Додиќ, држеше анти-НАТО и анти-европски говор. И што направија нашите политички елити? Го пречекаа со насмевки, раскошни гозби и неразбирлива покорност.
Министерот Стоилковиќ, со својот нескриен ентузијазам и насмевка која повеќе личеше на карикатура, го претставуваше врвот на оваа македонска политичка мизерија. Како паун што се шета низ гнило дворно место, тој гордо позираше, покажувајќи дека ние, како држава, не само што сме подготвени да проголтаме сè, туку и со наслада го правиме тоа.
Додиќ, кој е познат по своите сецесионистички политики и одговорност за политичка дестабилизација во Босна и Херцеговина, најде слободна платформа во Скопје да шири пораки против НАТО и ЕУ. И додека тој бесрамно го злоупотребуваше нашиот град за промоција на своите деструктивни идеи, нашите политичари го гледаа како херој.
Што испраќаме како порака?
Светот гледа. Вашингтон гледа. Брисел гледа. А што гледаат? Гледаат политичка елита која е толку неспособна и наивна, што го претвори Скопје во циркус каде што на „гостите“ од типот на Додиќ им се постила црвен тепих. Гледаат политичари кои се подготвени да ги поткопаат сите наши стратешки интереси заради некои ситни партиски профити или, уште полошо, заради страв од поголемите играчи во регионот.
Додека целиот свет се труди да ја изолира реториката на Додиќ, Македонија, земја која ги облекува европските амбиции како кловнски костим, му овозможува простор за настап. Како тоа се согласува со нашата надворешна политика? Како тоа влијае врз довербата во нашата способност да бидеме партнер на НАТО и ЕУ?
Мизерија без дно
Овој настан не е само мизерија, туку и срамота која долго ќе го обележува нашиот меѓународен имиџ. Тоа што македонската влада и нејзините претставници беа подготвени да го аминуваат ова е потврда за нивната неспособност и неодговорност. Ова не е само изолиран инцидент, туку симптом на пошироката криза во нашето општество – криза на вредности, криза на интегритет и криза на лидерство.
Македонија нема време за повеќе вакви понижувања. Ако продолжиме да дозволуваме луѓе како Додиќ да ни диктираат агенда од центарот на Скопје, тогаш немаме право да се жалиме кога ќе бидеме перципирани како политички несериозен и лесно манипулативен партнер.
До кога ќе молчиме?
Ова прашање е упатено кон сите нас. Додека тие се смешкаат, ние ја губиме државата. Време е за будење. Или ќе застанеме зад принципите што ги декларираме, или ќе продолжиме да тонеме во калта на сопствената политичка сервилност.
