Последните неколку денови регионот е потресен од серија трагедии кои оставија длабоки лузни врз општеството. Масакрот во Цетиње, кој одзеде повеќе животи, и трагичната сообраќајна несреќа кај Рашче, во која цело семејство го загуби животот во водите на Вардар, се само дел од низата несреќи што го потресоа Балканот. Овие настани не само што оставија болка и празнина кај најблиските, туку предизвикаа и колективна траума што ќе трае долго време.
Цели заедници во моменти на вакви трагедии се соочуваат со емоции како што се стравот, лутина, беспомошност и длабока тага. Психолозите предупредуваат дека ваквите настани можат да предизвикаат сериозни последици врз менталното здравје, како анксиозност, депресија, па дури и посттрауматско стресно растројство. Најпогодени се оние кои се директно поврзани со трагедиите, но и пошироката јавност која преку медиумите ги следи потресните приказни.
И покрај зголемената свест за важноста на менталното здравје, во регионот сè уште постои стигма околу барањето стручна помош. Разговорот за емоционалната состојба често се избегнува, а услугите за ментално здравје остануваат недостапни за голем број граѓани. Дополнителен предизвик е и улогата на медиумите, кои во обид да пренесат информации, понекогаш користат сензационализам што дополнително ја влошува колективната вознемиреност.
Во вакви моменти е од суштинско значење општеството да покаже солидарност и разбирање. Луѓето треба да се охрабрат да зборуваат за своите чувства, да побараат стручна помош и да најдат начини за справување со болката. Важна е и улогата на институциите, кои треба да обезбедат достапни услуги за психолошка поддршка и долгорочни програми за ментално здравје.
Овие трагедии не се само индивидуални приказни на загуба, туку и аларм за општеството дека е време да се посвети поголемо внимание на менталната благосостојба на луѓето. Само преку заедничка поддршка, емпатија и системски решенија може да се надмине оваа колективна болка и да се изгради посилна и поотпорна заедница.
Н Доковска
